آآآآ آی

هوس کرده بودم یه تقعلی کنم در خوس الحان، قرارم نبود که نیک نیاید گرچه ایشان همه حالشان نیک است. گاهی لطف می کنند فحش می دهند گاهی هم تمجید ولی هیچ کدامشان مهم نیست، متوجه شدید دروغ گفتم؟ اگر نبود نمی گفتم مهم نیست، یک نفر گفت آلتی شعر است، کس دیگر هم که نامش دو تا واو داشت گفت آخره آلتی شعر است، راجع به این نیامدم سخن بگویم، فقط یک چیز می خواستم بگویم شب یلدا قرار است بغلش کنم، ماه سیبیل در آورده از نوع فتیرش، جسم درد می کند ودماغم مثل یک دلقک در سرما قرمز می شود و حالتش را بیشتر به رُخ دیگران می کشاند، موسیقی صدای عزیز دلم محمد نوری که با اون نجابت می خونه آآآ آی گل سرخ و سپیدُم کِی می آیی؟ بنفشه برگ بیدُم، کی می آیی؟ تو گفتی گل در آید من می آیُم، تو گفتی گل در آید من می آیُم، وای، گلِ عالم تموم شُد، کِی می آیی؟ وای جانِ مریم، جانِ مریم، جانِ مریم.(تا اینجا دکلمه ی آهنگین) جانِ مریم چشماتو وا کن سری بالا کن درومد خورشید شد هوا سپید وقت اون رسید که بریم به صحرا، وای نازنین مریم، جان مریم چشمات و وا کن من و صدا کن بشیم رَوونه بریم از خونه شونه به شونه به یاد اون روزها، وای نازنین مریم وای نازنین مریم، باز دوباره شب شد من هنوز بیدارم کاش میخابیدم تورو خواب می دیدم خوشه ی غم توی دلم زده جَوونه دونه به دونه دل نمی دونه چه کنه با این غم، وای نازنین مریم وای نازنین مریم... قلبم درد می یاد