سایه ها در نور
پی در پی
می لرزند، گور ها
ز صاحب خانه هاشان
اجاره نشین هم بعضی ها -
خیر، خیلی ها -
درست، این است -
در شُرُفِ صداقت
تابلویی ندیدیم اما
بویش به چشمانمان می وزد، که
______________________________________
ماه، آلوده ی مه
قلیان می پُکد: همرهش تنباکوی ستاره
شاید و ستاره هایی
پیرتر
کم نور تر
دورتر
با صفاتر، اما
______________________________________
سوزنی پیدا
در، انبارِ کاه
او منم
آلوده به خآب
بر تن پوش کاه
کاهدان آتش گرفت
من هم قُر گرفت
______________________________________
درآبستنِ تیغی
میانِ لگدمالِ گاوی
که
سرخ بیند
بر گردنِ جفتش
این جا سلاخ خانه است
نگهبانان بیدار، با دار
و هشیار، نه
هشیار واژه ی سنگینیست
بر بیشتری ها نچسب
______________________________________
پوتینِ این سرباز زخمی
از برای بوسه هایِ
خاردارِ سیم
این طرف تر
کام گیرد
ز تَه مانده ی سیگارِ شما
او نمی شناسد
هیچ فیلتری را
چه رسد به رسمیت
کام گیرد
تا مغز لب
______________________________________
خسوف هست؟ -
بله حاضر -
راستی روز را
من از زمان بارداریِ مادرم
زِ یاد برده ام
______________________________________
*محسن نامجو هنوز می داند که، که ... ، هیچی مهم نیست، موسیقی اش را به جا آوریم
جَم جَم جَم زِ جامِ جَم
جُم جُمه ی مرا نَبُر
...................
