20080530

ای جان

دلت گیر
سرت بر روی شمشیر

ندانی که چرا دم به دم گویی: که چی؟
لا اقل
کم کن بد بودن خویش

ببوس پیشانیِ او
مباش غمین
از غمِ دَهر

راستی جنس مدادم
به تراش
حساس شده